En nog maar een..
Blijf op de hoogte en volg Desiree
18 Augustus 2014 | Tanzania, Arusha
Hoi hoi
Deze keer vanuit een typisch Tanzaniaans internetcafe/kopieerwinkeltje.
Aangezien ik toch wat vragen heb gekregen zal ik ze ook maar zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.
Doordeweeks ben ik meestal van 8-13u in de apotheek, om daar te komen ga ik vanaf het community center met de dala dala en dan is het nog 5-10min lopen. Een verhaaltje over Tanzania is niet compleet zonder te vertellen over de avonturen in een daladala. Wat is een daladala dan? Nou het is een soort mini taxi/lijnbusje, formaat volkswagenbusje ongeveer. Vanbinnen is dit helemaal leeggehaald eerst en daarna zijn er achterin zo'n 3/4 rijen stoelen geplaats. De daladala rijdt een vaste route, maar er wordt wel ongeveer op elke willikeurige plek gestopt als het lijkt dat er klanten zijn, of je maar hard genoeg roept dat je eruit wilt. In principe zijn er vaste uitstapplaatsen, maar die worden wel eens overgeslagen of er komt wel eens wat bij. Als er klanten langs de weg staan die net door de daladala zijn gemist rijden ze trouwens prima 100m achteruit.
De wegen in arusha zelf zijn (grotendeels) verhard, de grote wegen naar andere steden ook. Het communitycenter zelf ligt dicht naast de grote weg. Alle andere wegen in Ngaramtomi (ong 8-10mk vanaf arusha stad) zijn onverhard, met grote hobbels en kuilen, niet echt het beste voor de auto's. Wegen zijn ontzettend druk. De 'snel'weg is gewoon een tweebaansweg waar super veel drempels ingelegd zijn, als je gemiddelde snelheid boven de 40km/u komt mag je blij zijn. 80km/u is echt de topsnelheid die we op een klein stukje hebben gehaald toen we iemand naar het vliegveld brachten. Er zitten ook prima grote kuilen in de weg af en toe, onderhoud staat hier nog niet heel hoog op t lijstje.
Dan het eten. 'S Ochtends is het dus altijd droog witbrood met boter en pindakaas. sMiddags en sAvonds warm, en gister is bevestigd dat er echt een vast schema is. 2 maaltijden zijn pannenkoeken *(die normaal best prima zijn, maar vorige week werd er door het minder culinair ingestelde meisje gekookt en toen ontbrak er een essentieel element waardoor je de pannenkoeken op hun kant kon zetten). Voor de rest is er rijst met kool, rijst met vlees (dat dubbel moet worden gekookt), pasta met een waterig sausje, aardappel met een soort wortelsausprutje, en nog een paar variaties. De schijf van 5, die kennen ze niet. Vaak ontbreekt vooral groente. We gaan dus ook wel eens uit eten om 'echt' eten te eten.
Meestal speelde ik even met de kinderen als ik thuiskwam, maar ik vind een hele middag toch wel erg vermoeiend, dus vaak was het maar even, totdat we ze aanspoorden samen weer te gaan spelen. Deze week zijn ze alleen weer terug naar familie (het enige echte weesjongetje is naar Charles), dus het is wel erg stil, dan mis je toch wel een beetje leven in de brouwerij. Woensdag worden ze waarschijnlijk weer opgehaald. Hopelijk zijn ze dan niet te vies en hebben ze gewoon te eten gekregen, maar dat is altijd even spannend. We gaan het zien..
Ik heb vandaag even aan een van de assistentes gevraagd wat er nou gemiddeld in het ziekenhuis wordt verdiend. In de apotheek verdienen ze tussen de 300.000 en 800.000 TSH per maand. Dat is ergens tussen de iets minder dan 150 en 350 euro per maand. De assistentie die er al 7 jaar werkt heeft in die tijd van 350.000 Tsh naar 380.000 Tsh loonsverhoging gekregen. De verpleging schijnt iets meer te verdienen. Ze beginnen wel met maar 240.000, maar als ze lang werken gaan ze naar 500.000. Van deze bedragen zou je in nederland natuurlijk totaal niet rond kunnen komen.
Het wordt wel lekker van de hak op de tak zo, maar ik heb niet echt nagedacht over structuur, sorry! Iemand was ook nog benieuwd naar wat ik in het weekend doe.. Dat is altijd wel lang nadenken. Er zijn nu geen andere vrijwilligers die nog op safari willen, dus dat blijft nog bewaard tot de laatste week. Wat doe ik dan wel? Naar de stad, smiddags bij een restaurant echt lunchen. Naar Fifi's (een koffietent met wifi waar heel veel blanken komen) , een beetje lezen, met de kinderen spelen als ze er zijn... daat soort dingen. Het weer was de laatste tijd niet optimaal, maar afgelopen zondag ben ik toch naar het Arusha hotel geweest, en heb ik daar even gezwommen en naast het zwembad gelegen. Het zonnetje liet zich die dat toch even zien (en het was meteen een extra douche, erg fijn).
Het riool doet het trouwens redelijk, je mag alleen geen toiletpapier door de wc gooien. De stroom laat het nog wel eens afweten. Gister was het er bijvoorbeeld de hele dag niet. Gelukkig kwam savonds (ja op zondag) de electricien, en hoefden we niet bij kaarslicht te eten. Als de stroom ermee ophoudt, kan het trouwens ook gewoon betekekenen dat er niet genoeg is betaald. Water is ook wel een probleem bij het community center. Er zijn wat grote tonnen die worden aangevuld, maar die zijn de laatste tijd vrij vaak leeg. Als je dan vraagt wanneer er weer water komt.. Waarschijnlijk morgen.. best frustrerend, als er meer mensen zouden wonen, als er meer vrijwiliigers zouden zijn, zou dit wel echt een groot probleem zijn.
Nou genoeg geschreven, het zit hier niet heel fijn. Ik ga de daladala pakken en hopen dat er water is, wil mijn haar wel weer eens wassen;)
Tot snel
x
Deze keer vanuit een typisch Tanzaniaans internetcafe/kopieerwinkeltje.
Aangezien ik toch wat vragen heb gekregen zal ik ze ook maar zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.
Doordeweeks ben ik meestal van 8-13u in de apotheek, om daar te komen ga ik vanaf het community center met de dala dala en dan is het nog 5-10min lopen. Een verhaaltje over Tanzania is niet compleet zonder te vertellen over de avonturen in een daladala. Wat is een daladala dan? Nou het is een soort mini taxi/lijnbusje, formaat volkswagenbusje ongeveer. Vanbinnen is dit helemaal leeggehaald eerst en daarna zijn er achterin zo'n 3/4 rijen stoelen geplaats. De daladala rijdt een vaste route, maar er wordt wel ongeveer op elke willikeurige plek gestopt als het lijkt dat er klanten zijn, of je maar hard genoeg roept dat je eruit wilt. In principe zijn er vaste uitstapplaatsen, maar die worden wel eens overgeslagen of er komt wel eens wat bij. Als er klanten langs de weg staan die net door de daladala zijn gemist rijden ze trouwens prima 100m achteruit.
De wegen in arusha zelf zijn (grotendeels) verhard, de grote wegen naar andere steden ook. Het communitycenter zelf ligt dicht naast de grote weg. Alle andere wegen in Ngaramtomi (ong 8-10mk vanaf arusha stad) zijn onverhard, met grote hobbels en kuilen, niet echt het beste voor de auto's. Wegen zijn ontzettend druk. De 'snel'weg is gewoon een tweebaansweg waar super veel drempels ingelegd zijn, als je gemiddelde snelheid boven de 40km/u komt mag je blij zijn. 80km/u is echt de topsnelheid die we op een klein stukje hebben gehaald toen we iemand naar het vliegveld brachten. Er zitten ook prima grote kuilen in de weg af en toe, onderhoud staat hier nog niet heel hoog op t lijstje.
Dan het eten. 'S Ochtends is het dus altijd droog witbrood met boter en pindakaas. sMiddags en sAvonds warm, en gister is bevestigd dat er echt een vast schema is. 2 maaltijden zijn pannenkoeken *(die normaal best prima zijn, maar vorige week werd er door het minder culinair ingestelde meisje gekookt en toen ontbrak er een essentieel element waardoor je de pannenkoeken op hun kant kon zetten). Voor de rest is er rijst met kool, rijst met vlees (dat dubbel moet worden gekookt), pasta met een waterig sausje, aardappel met een soort wortelsausprutje, en nog een paar variaties. De schijf van 5, die kennen ze niet. Vaak ontbreekt vooral groente. We gaan dus ook wel eens uit eten om 'echt' eten te eten.
Meestal speelde ik even met de kinderen als ik thuiskwam, maar ik vind een hele middag toch wel erg vermoeiend, dus vaak was het maar even, totdat we ze aanspoorden samen weer te gaan spelen. Deze week zijn ze alleen weer terug naar familie (het enige echte weesjongetje is naar Charles), dus het is wel erg stil, dan mis je toch wel een beetje leven in de brouwerij. Woensdag worden ze waarschijnlijk weer opgehaald. Hopelijk zijn ze dan niet te vies en hebben ze gewoon te eten gekregen, maar dat is altijd even spannend. We gaan het zien..
Ik heb vandaag even aan een van de assistentes gevraagd wat er nou gemiddeld in het ziekenhuis wordt verdiend. In de apotheek verdienen ze tussen de 300.000 en 800.000 TSH per maand. Dat is ergens tussen de iets minder dan 150 en 350 euro per maand. De assistentie die er al 7 jaar werkt heeft in die tijd van 350.000 Tsh naar 380.000 Tsh loonsverhoging gekregen. De verpleging schijnt iets meer te verdienen. Ze beginnen wel met maar 240.000, maar als ze lang werken gaan ze naar 500.000. Van deze bedragen zou je in nederland natuurlijk totaal niet rond kunnen komen.
Het wordt wel lekker van de hak op de tak zo, maar ik heb niet echt nagedacht over structuur, sorry! Iemand was ook nog benieuwd naar wat ik in het weekend doe.. Dat is altijd wel lang nadenken. Er zijn nu geen andere vrijwilligers die nog op safari willen, dus dat blijft nog bewaard tot de laatste week. Wat doe ik dan wel? Naar de stad, smiddags bij een restaurant echt lunchen. Naar Fifi's (een koffietent met wifi waar heel veel blanken komen) , een beetje lezen, met de kinderen spelen als ze er zijn... daat soort dingen. Het weer was de laatste tijd niet optimaal, maar afgelopen zondag ben ik toch naar het Arusha hotel geweest, en heb ik daar even gezwommen en naast het zwembad gelegen. Het zonnetje liet zich die dat toch even zien (en het was meteen een extra douche, erg fijn).
Het riool doet het trouwens redelijk, je mag alleen geen toiletpapier door de wc gooien. De stroom laat het nog wel eens afweten. Gister was het er bijvoorbeeld de hele dag niet. Gelukkig kwam savonds (ja op zondag) de electricien, en hoefden we niet bij kaarslicht te eten. Als de stroom ermee ophoudt, kan het trouwens ook gewoon betekekenen dat er niet genoeg is betaald. Water is ook wel een probleem bij het community center. Er zijn wat grote tonnen die worden aangevuld, maar die zijn de laatste tijd vrij vaak leeg. Als je dan vraagt wanneer er weer water komt.. Waarschijnlijk morgen.. best frustrerend, als er meer mensen zouden wonen, als er meer vrijwiliigers zouden zijn, zou dit wel echt een groot probleem zijn.
Nou genoeg geschreven, het zit hier niet heel fijn. Ik ga de daladala pakken en hopen dat er water is, wil mijn haar wel weer eens wassen;)
Tot snel
x
-
18 Augustus 2014 - 18:46
Marlieke:
Leuk om zo een beetje een beeld te krijgen van jouw dag. Ik zie je al zitten hobbelen in de dalalalalala ;). Je zult na deze reis alles wat je hier in NL hebt wel nog meer gaan waarderen, of niet? Veel plezier komende tijd weer! Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
